Η πρώτη φράση από το «Άννας Καρένινα» : «Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν, ευτυχούν με τον ίδιο τρόπο. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια δυστυχεί με το δικό της τρόπο»

Να το μεταφέρουμε τώρα στην ογκολογία: οι ασθενείς που θεραπεύονται, θεραπεύονται με τον ίδιο τρόπο, κάθε ασθενής που χάνεται, χάνεται για διαφορετικό λόγο. Για να υπάρξει οριστική θεραπεία στη χειρουργική ογκολογία, πρέπει όλα να γίνουν τέλεια, να μη χαθεί καμία ευκαιρία αλλά και να μας δώσει αυτήν την ευκαιρία η αρρώστια.

Ο ογκολογικός ασθενής δίνει έναν καθημερινό αγώνα και καμία βοήθεια που του προσφέρεται δεν είναι περιττή. Ο  ογκολογικός ασθενής βρίσκεται σε συνεχές stress όσο διαρκούν οι θεραπείες και η διευκόλυνση και ενίσχυσή του είναι κομμάτι της θεραπευτικής αγωγής. Συνήθως πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει υποστεί χειρουργική επέμβαση και πριν προλάβει να συνέλθει από την κόπωση  του χειρουργείου, πρέπει να ξεκινήσει τις χημειοθεραπείες. Η βοήθεια που μπορεί να του προσφερθεί ξεκινά από την ηθική στήριξη, έργο κατ’ αρχήν του ίδιου του χειρουργού αλλά και συχνά έργο ειδικού ψυχολόγου. Η ενίσχυση του ογκολογικού ασθενούς δεν αρκεί να αφήνεται στην οικογένεια και το περιβάλλον του. Αυτό μπορεί να μην είναι επαρκές και ο ρόλος ειδικευμένων επαγγελματιών μέσω του νοσοκομείου ή οργανώσεων στήριξης είναι σημαντική.

Ο χειρουργός οφείλει να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον ογκολόγο ώστε μαζί να προλαμβάνουν επιπλοκές και να ελέγχουν τη νόσο. Το ευτυχές είναι ότι σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι με καρκίνο του γαστρεντερικού ξεπερνούν την ασθένειά τους. Εκείνο που πρέπει να προσφέρουμε είναι διέξοδο για τις απαραίτητες νοσηλείες, ανακούφιση των συμπτωμάτων και καλή παρακολούθηση.

Η ομάδα μας μπορεί να προσφέρει ότι χρειάζεται, συνεργαζόμαστε με ψυχολόγο, διατροφολόγο και νοσηλευτές που μπορούν να βοηθήσουν σε κάθε περίσταση. Ο δρόμος του ογκολογικού ασθενούς είναι μακρύς και μόνο χρόνος που περνά χωρίς σημάδια της νόσου μπορεί να ανακουφίσει το άγχος και την αγωνία. Για όλα τα υπόλοιπα, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν.